شکوفه های بهاری





به رقص در آور ... دل خودرا
سرمست شو از بهار





رويش هر ساله شكوفه ها از درون تن يخ كرده درخت






فردا ... فريبي بيش نيست ! همين لحظه بهاري را با هستي ، همراه شويم





شور و سرمستي ، همواره ملازم تازگي و طراوت و شكوفائي است






ترس شكوفه ... پژمردن است ... بهار نبايد شكوفه  را تنها بگذارد




زندگي شكوفه ها نيز .. همچون همه پديده هاي خلقت... .. در بستر تغيير و گذر زمان است 
آيا ميتوان در ساحل اين رود .... ايستاد . ؟




چه بي تفاوتيم ... بهار و تابستان و پائيز و زمستان ، درس هاي زندگي اند
.
همه چيز همين چهار فصل را طي نميكند ؟